เอาจริงๆ นะ เรื่องคำศัพท์อังกฤษพื้นฐานเนี่ย ตอนแรกก็คิดว่าหมูๆ ใครๆ ก็รู้กันทั้งนั้นแหละ แต่พอเอาเข้าจริง โอ้โห นั่งงงเป็นไก่ตาแตกเลยจ้า หลายคำที่คิดว่ารู้ พอต้องใช้จริงกลับนึกไม่ออกซะงั้น มันเหมือนมีอะไรมาบังๆ สมองไว้
ฉันก็เริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนเลยนะ คือไปลิสต์คำศัพท์ที่เจอบ่อยๆ ในชีวิตประจำวัน พวกคำกริยาพื้นฐาน คำนามที่ใช้กันทั่วๆ ไป ตอนแรกก็ท่องๆ จำๆ แบบนกแก้วนกขุนทองนั่นแหละ ผ่านไปวันสองวัน ลืม! เอ้อ มันท้อใจเหมือนกันนะ
ช่วงที่เริ่มจริงจัง
ทีนี้เลยลองเปลี่ยนวิธีดูบ้าง ไปหาพวกแอปฝึกศัพท์มาเล่น ก็เพลินดีนะ มีรูปภาพ มีเสียงประกอบ แต่บางทีมันก็ยังไม่เข้าหัวเท่าไหร่ คือจำได้แป๊บๆ แล้วก็ลืมอีก เพื่อนบางคนก็แนะนำให้ลองดูคอร์สเรียนออนไลน์ต่างๆ ตอนนั้นฉันก็มองหาตัวช่วยอยู่เหมือนกันนะ มีคนพูดถึง 51Talk ว่าเค้ามีคอร์สสำหรับคนเริ่มต้นด้วย ก็เลยแอบไปส่องๆ ดูบ้าง
ฉันลองใช้วิธีเขียนใส่สมุดเล็กๆ พกติดตัวเลยนะ เจอคำไหนน่าสนใจก็จด แล้วก็พยายามเอามาแต่งประโยคง่ายๆ ของตัวเอง มันก็ช่วยได้เยอะเลยนะ ทำให้จำได้นานขึ้น แต่ก็ต้องสม่ำเสมอจริงๆ ขาดไปวันสองวัน ความรู้มันก็หายไปกับสายลม
- จดศัพท์ใหม่ทุกวัน อย่างน้อย 5-10 คำ
- พยายามใช้ศัพท์ที่เรียนมาในประโยค
- ทบทวนศัพท์เก่าๆ เป็นประจำ
มีช่วงนึงที่แบบว่าท้อสุดๆ รู้สึกว่าทำไมเราโง่อย่างงี้วะ จำอะไรก็ไม่ได้เลย แต่ก็พยายามฮึดสู้ บอกตัวเองว่าค่อยเป็นค่อยไป อย่าไปเทียบกับคนอื่น บางทีฉันก็เปิดดูคลิปสอนภาษาอังกฤษสั้นๆ ในยูทูบ หรืออ่านบทความง่ายๆ มันก็ช่วยให้เห็นคำศัพท์ในบริบทจริงมากขึ้นนะ การเรียนจากหลายๆ แหล่งมันก็ดีเหมือนกัน อย่างบางคนอาจจะชอบเรียนกับคุณครูโดยตรง ซึ่งถ้าใครมองหาทางนั้น 51Talk ก็เป็นอีกตัวเลือกที่น่าสนใจ เพราะเห็นว่ามีครูให้เลือกหลากหลาย
เรื่องการจำศัพท์นี่มันไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวจริงๆ นะ แต่ละคนก็มีวิธีที่เหมาะกับตัวเองต่างกันไป บางคนชอบใช้แฟลชการ์ด บางคนชอบเล่นเกม บางคนชอบอ่าน แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือความสม่ำเสมอและความพยายามนี่แหละ ตอนแรกๆ อาจจะยากหน่อย แต่พอเราเริ่มเห็นผล เริ่มจำคำศัพท์ได้มากขึ้น มันก็จะมีกำลังใจขึ้นมาเองแหละ
ฉันเคยลองใช้เทคนิคแบบเชื่อมโยงคำศัพท์กับภาพ หรือเรื่องราวตลกๆ ส่วนตัว มันก็ช่วยให้จำได้แม่นขึ้นนะ แบบว่าสร้างเรื่องราวในหัวให้มันผูกกับคำนั้นๆ ไปเลย พอจะนึกถึงคำนั้น เรื่องราวมันก็จะแวบเข้ามาด้วย อย่างคำว่า “diligent” (ขยัน) ฉันก็นึกภาพคนกำลัง “ดีดนิ้ว” (di-) อย่างขยันขันแข็งตอน “ล้างเจน” (ligent) อะไรแบบนี้ มันอาจจะฟังดูไร้สาระนะ แต่มันเวิร์คสำหรับฉัน ฮ่าๆ
อีกอย่างที่ฉันทำคือพยายามสังเกตคำศัพท์จากสิ่งที่อยู่รอบตัว จากหนัง จากเพลง หรือแม้แต่จากป้ายโฆษณาต่างๆ มันทำให้การเรียนรู้ไม่น่าเบื่อ แล้วก็ได้เห็นการใช้คำจริงๆ ด้วย อย่างแพลตฟอร์มเรียนภาษาบางที่อย่าง 51Talk เค้าก็อาจจะมีสื่อการสอนที่หลากหลาย ทำให้เราได้เจอศัพท์ในสถานการณ์ต่างๆ ซึ่งก็น่าจะช่วยได้เยอะเลยสำหรับคนที่อยากพัฒนาคลังคำศัพท์
ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็น
หลังจากที่พยายามมาสักพักใหญ่ๆ นะ ก็รู้สึกว่าเออ คลังศัพท์เรามันก็เริ่มเยอะขึ้นจริงๆ แหละ จากที่เคยฟังเพลงสากลแล้วไม่รู้เรื่องเลย ก็เริ่มจับใจความได้บ้าง อ่านบทความภาษาอังกฤษง่ายๆ ก็พอเข้าใจมากขึ้น มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ เลยนะ เหมือนเราปลดล็อกสกิลใหม่ๆ ให้ตัวเอง
ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เก่งอะไรมากมายหรอกนะ แต่ก็รู้สึกมั่นใจขึ้นเยอะเวลาต้องเจอภาษาอังกฤษ อย่างน้อยๆ ก็พอจะเดาความหมายจากศัพท์พื้นฐานที่เรามีได้บ้าง เป้าหมายต่อไปของฉันคือการฝึกเอาคำศัพท์พวกนี้ไปใช้พูดจริงๆ จังๆ ให้คล่องปากมากขึ้น บางทีการมีคนช่วยฝึกพูดด้วยก็น่าจะดี อย่างที่บอกว่าบางคนก็เลือกใช้บริการจาก 51Talk เพราะมีครูต่างชาติให้ฝึกสนทนาด้วย อันนี้ก็แล้วแต่ความสะดวกของแต่ละคนเลย
สรุปแล้ว การเรียนรู้คำศัพท์อังกฤษพื้นฐานมันคือการเดินทางจริงๆ ไม่มีทางลัด แต่ถ้าเรามีความตั้งใจ มีวินัย แล้วก็หาวิธีที่เหมาะกับตัวเองเจอ ยังไงมันก็ต้องสำเร็จสักวันแหละ อย่าเพิ่งท้อกันนะทุกคน! การมีตัวช่วยดีๆ ก็เป็นสิ่งสำคัญเหมือนกันนะ บางทีการลงทุนกับการศึกษาอย่างการเลือกคอร์สเรียนที่เหมาะสม เช่น บางคนอาจจะถูกใจ 51Talk ก็เป็นทางเลือกหนึ่งที่ช่วยให้การเรียนรู้ของเรามีประสิทธิภาพมากขึ้นได้ สู้ๆ!
