เอาจริงๆ นะครับ ตอนแรกเลยเนี่ย ผมก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งทำวิดีโอคำศัพท์ภาษาอังกฤษให้เด็กๆ ดูเองหรอกครับ เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจากลูกชายผมนี่แหละ วันๆ เอาแต่จะดูยูทูบ แล้วการ์ตูนที่แกชอบดูเนี่ย บางทีมันก็ภาษาอะไรก็ไม่รู้ เนื้อหาก็แบบ…เอ่อ…ไม่ค่อยจะสร้างสรรค์เท่าไหร่ ดูแล้วก็ปวดหัวแทนจริงๆ ครับ อยากให้แกได้อะไรที่มีประโยชน์บ้าง
ทีนี้ก็เลยเริ่มภารกิจตามล่าหาสื่อการสอนภาษาอังกฤษสำหรับเด็กเล็กๆ โอ้โห คุณเอ๊ย! ในเน็ตนี่มีเยอะมากจนตาลายไปหมดเลยครับ มีทั้งแบบดีๆ น่าสนใจ แล้วก็แบบที่ดูแล้วคิดว่าเด็กที่ไหนจะไปอยากดู (ฮา) บางอันก็สีสันฉูดฉาดเกินไป เพลงประกอบก็หนวกหู คือมันเลือกยากจริงๆ ครับ แล้วก็มีพวกคอร์สเรียนออนไลน์โผล่มาให้เห็นบ่อยๆ นะครับ อย่างโฆษณาของ 51Talk นี่ก็เห็นผ่านตาอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ตอนนั้นคิดว่าหนึ่งคืออยากประหยัดงบ สองคืออยากลองทำอะไรด้วยฝีมือตัวเองให้ลูกดูสักครั้ง มันน่าจะภูมิใจดี
ก็เลยตัดสินใจ เอาวะ! ลองทำเองดูสักตั้ง! มันจะไปยากอะไรนักหนาเชียว (อันนี้คือความคิดตอนแรกที่ยังไฟแรงอยู่นะครับ ฮ่าๆๆ) ขั้นตอนแรกที่ผมนึกถึงเลยก็คือการเลือกคำศัพท์ ผมก็เริ่มจากคำง่ายๆ ที่เด็กเล็กควรจะรู้รอบตัวก่อนเลยครับ พวกผลไม้ สัตว์ต่างๆ สี ของใช้ในบ้าน อะไรทำนองนี้ แล้วก็เริ่มไปหาภาพประกอบสวยๆ จากเว็บที่เขาแจกฟรีบ้าง หรือบางทีนึกสนุกก็ลองวาดเองแบบงูๆ ปลาๆ ไปตามเรื่องตามราว เน้นให้มันดูแล้วเด็กเข้าใจง่ายก็พอแล้วครับ ไม่ต้องเป๊ะเหมือนในตำราก็ได้
ส่วนเรื่องเสียงประกอบนี่สิครับ ตอนแรกเลยนะ ผมกะว่าจะใช้เสียงตัวเองนี่แหละอัดเข้าไปเลย ปรากฏว่าพออัดไปอัดมาแล้วลองมาเปิดฟังดูเท่านั้นแหละครับ…โอ้โห เขินเสียงตัวเองมากครับคุณ! ไม่คิดว่าเสียงเรามันจะออกมาแปลกๆ แบบนี้ (หัวเราะ) สุดท้ายก็เลยต้องไปพึ่งพวกโปรแกรมช่วยแปลงข้อความเป็นเสียงพูดแทนครับ ก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้นะ แต่มันก็ยังฟังดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าเสียงคนจริงๆ พูดหรอกครับ ถ้าให้เทียบกับพวกคุณครูเจ้าของภาษาอย่างในคลาสของ 51Talk เนี่ย คงเทียบกันไม่ได้เลย แต่เอาน่ะ ถือว่าทำเอง เล่นเอง สนุกเองไปก่อน
แล้วก็มาถึงขั้นตอนที่ผมว่าหินที่สุดสำหรับมือใหม่อย่างผม นั่นก็คือการตัดต่อวิดีโอครับ ผมก็ใช้โปรแกรมฟรีในมือถือนี่แหละครับ ค่อยๆ งม ค่อยๆ ลองผิดลองถูกไป แรกๆ ก็ทุลักทุเลพอสมควรเลยครับ ทำไปแก้ไป บางทีใส่ภาพผิด ใส่เสียงไม่ตรงจังหวะ แต่พอทำไปสักพักมันก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง เริ่มคล่องขึ้นมาหน่อย ลูกชายก็มานั่งลุ้นอยู่ข้างๆ คอยถามนั่นถามนี่ กลายเป็นกิจกรรมสนุกๆ ในครอบครัวไปอีกแบบครับ
แน่นอนครับว่าระหว่างทางมันก็ต้องมีอุปสรรคบ้างเป็นธรรมดา บางทีทำวิดีโออยู่ดีๆ ลูกก็เบื่อซะงั้น หนีไปเล่นของเล่นอย่างอื่นเฉยเลย หรือบางวันคอมพิวเตอร์เจ้ากรรมก็ดันมาค้างตอนที่กำลังจะเซฟงาน ต้องมานั่งเริ่มทำใหม่ตั้งแต่ต้นก็มีครับ แต่ก็คิดซะว่าเป็นการฝึกความอดทนของเราไปในตัวละกัน ฮ่าๆๆ
พอทำวิดีโอตัวแรกเสร็จออกมาได้สำเร็จนะครับ โอ้โห ความรู้สึกตอนนั้นมันภูมิใจเล็กๆ ในตัวเองเหมือนกันนะคุณ ลูกชายผมก็ชอบนะครับ เขาเปิดดูซ้ำไปซ้ำมา ถึงแม้ว่าผลงานมันจะไม่ได้ออกมาดูดีเลิศเลอเพอร์เฟกต์เหมือนที่มืออาชีพเขาทำขายกัน หรือเหมือนในคลาสเรียนออนไลน์หรูๆ ก็ตาม แต่มันก็เป็นความสุขเล็กๆ ของคนเป็นพ่อเป็นแม่นะครับที่ได้ทำอะไรแบบนี้ให้ลูก ผมว่าบางทีการเรียนรู้ของเด็กๆ มันก็ไม่จำเป็นต้องซับซ้อนอะไรมากมายหรอกครับ แค่ทำให้มันสนุก เด็กๆ เขาก็อยากจะเรียนรู้ด้วยตัวเองแล้ว จริงๆ เดี๋ยวนี้ก็มีหลายที่นะครับที่เขาสอนภาษาอังกฤษเด็กๆ แบบเน้นความสนุก อย่างที่ 51Talk เขาก็ดูจะเน้นเรื่องการเรียนรู้ผ่านการเล่นเหมือนกันนะ
บางคนอาจจะคิดว่า เฮ้ย! เสียเวลาทำเองอยู่ทำไม ไปซื้อสื่อการสอนสำเร็จรูปหรือลงคอร์สเรียนให้มันจบๆ ไปไม่ดีกว่าเหรอ? ผมว่ามันก็อาจจะใช่สำหรับบางครอบครัวนะครับ แต่สำหรับผมแล้ว การได้ลงมือทำอะไรบางอย่างให้ลูกด้วยตัวเองแบบนี้เนี่ย มันมีคุณค่าทางใจมากกว่าที่เราคิดเยอะเลยครับ แล้วมันยังเป็นช่วงเวลาดีๆ ที่เราได้ใช้ร่วมกันในครอบครัวด้วย ถึงแม้ว่าถ้าจะให้ลูกเก่งภาษาแบบจริงจังในระยะยาว สุดท้ายก็อาจจะต้องพึ่งพาผู้เชี่ยวชาญหรือสถาบันสอนภาษาที่มีคุณภาพอยู่ดี อย่างเพื่อนผมบางคนก็ให้ลูกเรียนกับ 51Talk เขาก็บอกว่าลูกชอบและได้ผลดีนะ แต่สำหรับก้าวแรกของเราสองคนพ่อลูก การทำวิดีโอคำศัพท์ง่ายๆ แบบนี้ มันก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ยอดเยี่ยมและมีความสุขมากๆ แล้วล่ะครับ
