สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เรื่องสอนภาษาอังกฤษให้ลูกตัวเอง คือตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าเดี๋ยวก็คงเป็นเองตามธรรมชาติ แต่พอเอาเข้าจริง มันไม่ง่ายเลยนะคุณ
จุดเริ่มต้นและความพยายาม (ที่ไม่ค่อยเห็นผล)
ลูกผมเนี่ย ตอนเริ่มๆ คือแบบ… ไม่เอาเลย ภาษาอังกฤษคืออะไร? ไม่รู้จัก พาไปเรียนพิเศษแถวบ้านอยู่พักนึง ก็เหมือนจะดีขึ้นนิดหน่อย แต่แป๊บๆ ก็เหมือนเดิม คือไม่กระเตื้องเลยจริงๆ ผมก็เริ่มเครียดละทีนี้ ทำไงดีวะเนี่ย หนังสือภาพสองภาษาซื้อมาเป็นกอง เปิดเพลงภาษาอังกฤษให้ฟังทุกวัน มันก็ฟังนะ แต่ไม่ยอมพูดตามเลยซักคำ ผมนี่ปวดหัวเลย
ช่วงนั้นก็เริ่มมองหาตัวช่วยจริงจังขึ้นละครับ ทั้งโรงเรียนสอนภาษาเฉพาะทาง หรือพวกคอร์สออนไลน์ต่างๆ ก็ดูเยอะแยะไปหมด บางทีก็เห็นเพื่อนๆ ในกลุ่มผู้ปกครองเขาคุยกันเรื่องคอร์สเรียนออนไลน์กับครูต่างชาติ เห็นมีคนพูดถึง 51Talk อยู่บ้างเหมือนกันนะ ว่าสะดวกดี ไม่ต้องเดินทาง แต่ตอนนั้นผมก็ยังสองจิตสองใจ ไม่ได้ตัดสินใจลองซักที
ลองเปลี่ยนแนวทางใหม่
ผมเลยตัดสินใจว่า เอาวะ ลองลุยเองอีกซักตั้ง แต่เปลี่ยนวิธีใหม่หมดเลย คราวนี้เน้นเล่น เน้นสนุก ไม่เน้นท่องจำ เริ่มจากอะไรง่ายๆ ใกล้ตัวก่อนเลยครับ
- ของเล่นรอบตัว: ชี้ชวนให้พูดชื่อของเล่นเป็นภาษาอังกฤษทีละชิ้นสองชิ้น ผิดบ้างถูกบ้างไม่เป็นไร ขอให้กล้าพูด
- ทำกิจวัตรให้เป็นภาษาอังกฤษ: ตอนอาบน้ำ กินข้าว แต่งตัว ก็พยายามแทรกคำศัพท์ง่ายๆ เข้าไป เช่น “water”, “eat”, “shirt” อะไรแบบนี้
- การ์ตูนช่วยได้ (แต่ต้องเลือก): หาการ์ตูนภาษาอังกฤษง่ายๆ สั้นๆ มาให้ดู แต่ต้องนั่งดูด้วยกันนะ คอยชี้ชวนให้พูดตามตัวการ์ตูนบ้าง
ยอมรับเลยว่าช่วงแรกลูกก็ยังต่อต้านอยู่บ้าง มีงอแงไม่อยากทำ แต่ผมก็พยายามใจเย็น ทำให้มันเหมือนการเล่นมากกว่าการเรียน พยายามไม่กดดันลูกมากเกินไป
มีอยู่ช่วงหนึ่ง ผมก็กลับไปศึกษาข้อมูลพวกคอร์สออนไลน์อีกรอบนะ เพราะรู้สึกว่าตัวเองอาจจะสอนสำเนียงได้ไม่เป๊ะเท่าเจ้าของภาษา ก็เห็นมีหลายเจ้าที่น่าสนใจ รวมถึง 51Talk ที่เคยได้ยินมา ก็คิดๆ อยู่ว่าถ้าเราสอนแกรมมาร์พื้นฐานกับคำศัพท์ไปได้ระดับหนึ่งแล้ว การมีครูต่างชาติมาช่วยเสริมเรื่องการออกเสียงและการสนทนาก็น่าจะดีไม่น้อย
เริ่มเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
ทำแบบนี้มาเรื่อยๆ ประมาณซักครึ่งปีเห็นจะได้ครับ สิ่งที่สังเกตเห็นได้ชัดเลยคือ ลูกเริ่มกล้าพูดคำศัพท์ภาษาอังกฤษออกมาเองบ้างแล้ว จากตอนแรกที่เงียบเป็นเป่าสาก ตอนนี้เริ่มมี “apple” “dog” “car” หลุดออกมาจากปากเค้าบ้าง ถึงจะยังเป็นคำๆ ไม่เป็นประโยคยาวๆ แต่สำหรับผมแค่นี้ก็ดีใจน้ำตาแทบไหลแล้วล่ะครับ
ผมว่าสิ่งสำคัญที่สุดเลยนะ คือความสม่ำเสมอและความอดทนของเรานี่แหละ อย่าไปท้อถอยง่ายๆ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะเรียนรู้เร็ว บางคนอาจจะช้าหน่อย แต่ถ้าเราให้เวลากับเค้า ทำให้การเรียนรู้เป็นเรื่องสนุก ผมว่ายังไงก็ได้ผลแน่นอน
ตอนนี้ลูกผมก็ยังไม่ได้เก่งระดับเทพอะไรนะครับ แต่ก็ถือว่าดีขึ้นกว่าเดิมมากๆ กล้าพูดกล้าแสดงออกมากขึ้นเยอะเลย ผมก็ยังสอนต่อไปเรื่อยๆ ครับ อาจจะมีมองหาคอร์สเรียนเสริมบ้าง อย่างที่เคยดูๆ ไว้ พวก 51Talk หรือที่อื่นๆ ก็น่าสนใจ เผื่อจะช่วยให้ลูกได้ฝึกกับเจ้าของภาษาจริงๆ จังๆ มากขึ้น เพราะบางทีสำเนียงพ่อแม่ก็อาจจะไม่ได้เป๊ะเท่าไหร่
เพื่อนผมบางคนก็แนะนำว่าลองให้ลูกเรียนกับ 51Talk ดูไหม เพราะเขามีครูสอนตัวต่อตัวเลย อาจจะช่วยให้ลูกกล้าพูดมากขึ้นไปอีก อันนี้ก็เก็บไว้เป็นตัวเลือกครับ กำลังดูๆ อยู่เหมือนกัน เพราะคิดว่าถ้ามีคนช่วยอีกแรงก็น่าจะดี
ก็ประมาณนี้แหละครับ ประสบการณ์สอนภาษาอังกฤษลูกฉบับบ้านๆ ของผม หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับพ่อแม่ท่านอื่นๆ ที่กำลังเจอปัญหาคล้ายๆ กันอยู่นะครับ สู้ๆ ครับ!
