สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลย กับการสอนภาษาอังกฤษให้ลูกที่บ้าน คือแบบว่าไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญอะไรนะครับ อาศัยลูกมั่ว ลองผิดลองถูกกันไปล้วนๆ เลย
ตอนแรกๆ ก็เริ่มจากง่ายๆ ก่อนเลยครับ ชี้ของในบ้านแล้วก็พูดเป็นภาษาอังกฤษไปเรื่อยเปื่อย “This is a book.” “That is a cat.” ลูกก็มองหน้าเอ๋อๆ บ้าง จำได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็ไม่ซีเรียสครับ เน้นให้เค้าคุ้นหูไปก่อน
ช่วงเริ่มต้นกับการ์ตูนและเพลง
พอโตขึ้นมาหน่อย เริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น ก็เปิดการ์ตูนภาษาอังกฤษให้ดูเลยครับ เลือกเรื่องที่มันสนุกๆ ภาพสวยๆ เพลงเพราะๆ หน่อย ลูกจะชอบมาก แล้วเค้าจะเริ่มฮัมเพลงตาม จำศัพท์ได้จากเพลง จากประโยคที่ตัวการ์ตูนพูดบ่อยๆ อันนี้เวิร์คจริงครับ สังเกตเลยว่าลูกเริ่มมีคลังศัพท์เยอะขึ้นแบบไม่รู้ตัว
นอกจากดูการ์ตูน ก็หาพวกหนังสือนิทานสองภาษามาอ่านให้ฟังก่อนนอนครับ ชี้ภาพไป พูดคำศัพท์ไป อ่านเนื้อเรื่องสลับไทยอังกฤษบ้าง เค้าก็จะเริ่มเชื่อมโยงได้ว่า อ๋อ คำนี้มันแปลว่าอย่างนี้นี่เอง
เมื่อเริ่มมองหาตัวช่วยเสริม
พอถึงจุดหนึ่ง ก็รู้สึกว่าเอ๊ะ เราสอนเองมันก็ประมาณหนึ่งนะ อยากให้ลูกได้ฝึกพูดกับคนอื่นบ้าง ได้ฟังสำเนียงที่หลากหลายขึ้น ก็เลยลองดูพวกคอร์สออนไลน์บ้าง พวก 51Talk หรือแอปสอนภาษาต่างๆ ก็มีเยอะแยะไปหมด ตอนนั้นก็ศึกษาข้อมูลพอสมควรเลยครับ ดูว่าอันไหนเหมาะกับเด็กเล็ก อันไหนเน้นเล่นเกม อันไหนเน้นบทสนทนา
ช่วงนั้นก็มีเพื่อนแนะนำมาว่า ลองให้ลูกได้มีโอกาสคุยกับเจ้าของภาษาจริงๆ ดูสิ จะได้ไม่เขินอายเวลาต้องใช้จริง บางทีเราพูดเองลูกอาจจะไม่ค่อยอินเท่าคุยกับคนอื่น หรือถ้ามีครูจาก 51Talk มาช่วยเสริมการออกเสียงเป็นครั้งคราวก็ดีไปอีกแบบ อันนี้ก็เป็นจุดที่ผมเริ่มพิจารณาเรื่องการเรียนกับเจ้าของภาษาอย่างจริงจังขึ้น
บูรณาการเข้ากับชีวิตประจำวัน
แต่หลักๆ เลยนะครับ ผมว่าสำคัญที่สุดคือการทำให้ภาษาอังกฤษมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน ไม่ใช่แค่ “วิชา” ที่ต้องเรียน เช่น เวลาเล่นกัน ก็สอดแทรกคำศัพท์เข้าไป “Let’s build a tower!” “Can you pass me the red block?” อะไรแบบนี้ครับ หรือเวลาไปเที่ยวเห็นอะไรก็ชวนคุยเป็นภาษาอังกฤษดูบ้าง ผิดๆ ถูกๆ ก็ไม่เป็นไรครับ ขอให้กล้าพูดออกมาก่อน
บางทีลูกก็มีเบื่อบ้าง ไม่อยากพูดบ้าง ก็ไม่บังคับครับ ปล่อยเลยตามเลย เดี๋ยวอารมณ์ดีก็ชวนคุยใหม่ เน้นสนุกเข้าว่าครับ ถ้าเค้ารู้สึกว่ามันคือการเล่น เค้าจะอยากมีส่วนร่วมเอง
ผมเคยลองให้ลูกดูคลิปสอนภาษาแบบจริงจัง ปรากฏว่าไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ครับ สมาธิสั้น แต่พอเป็นเกมภาษาอังกฤษ หรือกิจกรรมที่ได้ขยับตัวไปด้วยเนี่ย จะชอบมาก ผมว่าการหาแหล่งข้อมูลหรือสื่อที่หลากหลายก็สำคัญนะครับ อย่างบางคนอาจจะชอบเรียนผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ที่มีครูสอนสนุกๆ ก็อาจจะลองดูพวก 51Talk เป็นตัวเลือกเสริมได้เหมือนกัน เพราะเค้าก็มีคอร์สสำหรับเด็กโดยเฉพาะ
ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็นผล
ทุกวันนี้ลูกก็ยังไม่ได้เก่งระดับเทพอะไรนะครับ แต่เค้ากล้าพูดมากขึ้น ไม่กลัวที่จะสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษ ฟังรู้เรื่องเยอะขึ้นมาก ดูการ์ตูนภาษาอังกฤษรู้เรื่องโดยไม่ต้องมีซับไทยแล้ว อันนี้ผมว่าโอเคมากๆ แล้วครับ
สรุปแล้วจากประสบการณ์ของผมนะครับ
- เริ่มจากสิ่งง่ายๆ รอบตัว: ทำให้คุ้นเคย
- ใช้สื่อที่ลูกชอบ: การ์ตูน เพลง นิทาน
- ทำให้เป็นเรื่องสนุก: อย่าบังคับ อย่าทำให้เครียด
- สอดแทรกในชีวิตประจำวัน: ให้เป็นธรรมชาติ
- หาตัวช่วยเสริมเมื่อถึงเวลา: ไม่ว่าจะเป็นคอร์สเรียน หรือแอปต่างๆ อย่างที่ผมเคยดูข้อมูลของ 51Talk ก็มีตัวเลือกน่าสนใจเยอะครับ หรือแม้แต่กลุ่มผู้ปกครองที่แลกเปลี่ยนเทคนิคกันก็มีประโยชน์
- อดทนและให้กำลังใจ: สำคัญที่สุดเลยครับ
หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับพ่อๆ แม่ๆ ท่านอื่นบ้างนะครับ สู้ๆ ครับ!